tabellier,
tabellie,
tabellion,
der
;
aus
afrz.
tabellier
›Notar‹
(
Tobler/Lommatzsch, Afrz. Wörterbuch
10, 6
).
›Schreiber, der offizielle Dokumente (Urkunden, Verträge, Testamente o. ä.) anfertigt; Notar‹;
vgl. .
Bedeutungsverwandte:
 1, .
Wortbildungen:
tabellienzeichen
›Notarszeichen‹ (2. H. 14. Jh.).

Belegblock:

Chron. Köln (
rib.
,
1. H. 15. Jh.
):
alz vurg. stet we der bischuf Diderich van der stede wegen geladen wart an dat rich umb dat recht, dat geschuldiget wart an dat rich, den selben ladebrief muest man im anworden binnen ½ jar, und dat muest doen ein vri edelman mit eime tabelge oder advocate.
Merz, Urk. Wildegg
56, 6
(
halem.
,
1467
):
Heinrich Koch von Schäffhusen, Costentzer, Costentzer bystumbs, von keiserlichem gewalte ein offner fryer notary vnd thabelyer.
Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
2678
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 547
.