sykophant,
der
;
aus
lat.
/
griech.
sȳcophanta
(
Georges
2, 2987
).
›Ränkeschmied, Betrüger‹.
Bedeutungsverwandte:
(subst.),  1, .

Belegblock:

Kehrein, Kath. Gesangb. (
Dillingen
1561
):
Vnd wirdt dem gemainen man die alt Kirch durch die arglistigen Sycophanten, so gar veracht vnd vernicht, daß ir vil ein abscheuen darob haben.
Rot
355
(
Augsb.
1571
):
Sycophant, Ein feygenfresser / ein lunger / trugner / vertrager / verräter.