stinz,
der
;
zur etymologischen Einordnung s. (s. v.
stint
) und 3173 (s. v.
1
stinz
).
ein Fisch.

Belegblock:

Schmitt, Ordo rerum
318, 16
(
omd.
,
1466
):
[G]ubius stincz. [...] plecz uel stincz [...] stincz vel stockvisch [...] plotze.
Voc. Teut.-Lat.
ff ijv
(
Nürnb.
1482
):
Stintz ein fisch. pubeus, gubeus.
Bremer, Voc. opt.
47072
(
schwäb.
,
1441
):
Gubius stincz.