stinkendig,
Adj.
›stinkend, unrein, faulig‹;
zu  1.
Bedeutungsverwandte:
, ; vgl. ,
2
 1, .

Belegblock:

Gille u. a., M. Beheim
79, 192
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Das man in mich [vas] geusset so ring, | unraine, stinkendinge ding.
Voc. Teut.-Lat.
ff ijv
(
Nürnb.
1482
):
Stinckendiger od’ vnraynniger. Fetid’.
Schmitt, Ordo rerum
471, 5
;
Voc. Teut.-Lat.
ff iijr
.