steinkle,
der
.
eine Pflanze, wohl ›Melilotus officinalis, Steinklee‹;
vgl.  123, .
Zur Sache:
Marzell
3, 12
 ff. (speziell 125) und zu möglichen Bezügen auf andere Pflanzen s.
Marzell
5, 541
.

Belegblock:

Keil, Peter v. Ulm
83
(
nobd.
,
1453
/
4
):
nym dorzu
[Gliederkrankheiten]
rosenpleter vnd camillen-plumen vnd stein-clee.
Voc. Teut.-Lat.
ee vijv
(
Nürnb.
1482
):
Stainklee. mellilocu͂. od’ gachel. od’ pynsaug. oder romischerklee mellisa ide͂. od’ mut’wurtz.
Rohland, Schäden
532
;
Gleinser, Anna v. Diesb. Arzneib.
1989, 271
;
Alberus
EE iijr
;