3
stal,
der
;
zu
mhd.
stëlen
›stehlen‹
().
›Diebstahl‹;
zu  1.

Belegblock:

Thiele, Minner. II,
32, 142
(Hs. ˹
md.
/
rhein.
,
1. V. 15. Jh.
˺):
si sprach: ,ich hain gar onverscolt | dat man so sprichet doir das lant, | mer si stail und mort bekant.