pusil,
Genus?;
aus Diminutiv von
lat.
pusus/pusio
›Knabe‹
(
Georges
2, 2097
).
›kleiner Knabe, Knäblein‹.

Belegblock:

Luther, WA (
1544
):
Meinem guten freunde [...] der mich pusillen vnd kind, auff seinen armen hat, ynn vnd aus der schulen getragen.
Rot
344
.