puntlich,
Adj.
›(bis auf den Punkt) sorgfältig, genau‹;
zu  1.

Belegblock:

Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
3980
(
rib.
,
1444
):
,Tzwaren‘, sprach sij, ,dat wapencleit is | Puntlich gemacht, des sijs gewis‘.
Chron. Köln (
Köln
1499
):
ind hait dat [cloister] laissen buwen sere puntlich ind koestlich.
Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 206
;