prophetin,
prophetisse,
die
;
Form auf
-isse
aus
lat.
prophetissa
(
Georges
2, 2006
).
›Wahrsagerin, Prophetin‹;

Belegblock:

Helm, H. v. Hesler. Apok. (
nrddt.
,
14. Jh.
):
Die prophetizze Jesabel | Die lezestu dich leren | Und daz volk vorkeren | Und heldes sie wider mich.
Bechstein, M. v. Beheim. Evang. L. (
osächs.
,
1343
):
iz was Anna ein prophêtisse di tochtir Phanuêlis von dem geslechte Assêr.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel (
Straßb.
1466
):
Nu gieng dorumb helchias vnd die die mit einander von dem kúnig waren gesant zů oldan der prophetinen der hausfrauwen sellum des suns thecuath.
Lindqvist, K. v. Helmsd.
4503
(
halem.
, Hs.
um 1435
):
Frow Anna, die hailg prophetinn, | Och lobt das kind mit gantzem sinn.
Türk, Wortsch. Dietr. v. Gotha.
1926, 94
.