präfect,
der
;
–/-en
;
aus
lat.
praefectus
›Vorgesetzter, Vorsteher‹
(
Georges
2, 1846
).
›Statthalter‹.

Belegblock:

Seemüller, Chron. 95 Herrsch. (
oobd.
, Hs.
1. H. 15. Jh.
):
Do wurden auch alle dëutsche land mit der Römer prefecten beseczet.
Eckel, Fremdw. Murners.
1978, 51
.