porsevant,
persevant,
perseverant,
der
;
–/-en
, auch
;
zu
mhd.
parzivant
›Unterherold‹
(), dies aus
frz.
poursuivant
(
Trésor
13, 958
).
›Wappenfolger, dem Hauptherold Folgender; Unterherold; Gefolgsmann‹.
Bedeutungsverwandte:
 1, ; vgl. .

Belegblock:

Joachim, Marienb. Tresslerb. (
preuß.
,
1404
):
3 m. her Slandisbergers persewant gegeben am frytage noch dem aschtag.
Ebd. (
preuß.
,
1408
):
2 m. Samaythen des von Ebersteyn persefant.
Altmann, Wind. Denkw. (
wmd.
,
um 1440
):
worent do zweihundert und 98 herolt und bersfant.
Meisen, Wierstr. Hist. Nuys
2718
(
Köln
1476
):
Nae vnssz heren lychams daygh [...] | Wart offentlych vur Nuyssz gesant | Des hogen keysers perseuant.
Schneider, Pont. u. Sid.
130, 13
(
rhfrk.
/
mosfrk.
,
2. H. 15. Jh.
):
Es waren so vil spillute, heralt vnd porßevant darkammen.
Ebd.
200, 25
:
Den heralt, porsevant vnd spillute worden groß gabe geben.
Chron. Nürnb. (
nobd.
,
1440
/
4
):
2 guldein des kunigs von Tenmarck persevant.
Sachs (
Nürnb.
1530
):
Im augenblick ward ich gewecket | Von eynem alten persifant.
Barack, Zim. Chron. (
schwäb.
,
M. 16. Jh.
):
wie solchs der persevant Rixner [...] fürgibt.
der domals aller grafen und herren im landt zu Schwaben persevant und gar ain kurzweilig leclerlich man war.
burgermaistern, richtern, räthen, chündigern der wappen, ernholden, perseveranten, burgern.
Grossmann, Unrest. Öst. Chron. (
oobd.
,
3. Dr. 15. Jh.
):
darnach die officialia der heroldsorden, der kunigklichen wappnerernholden und procefandn.
Chron. baier. Städte. Regensb. (
noobd.
,
1541
):
er zoch in seiner heerlikait mit den persevanten.
Brunner, Rechtsqu. Krems u. Stein
102, 28
(
moobd.
,
1453
):
allen unsern [...] rittern und knechten, erhalden, persevannden, burgermaistern, richtern, reten, burgern.
Joachim, a. a. O. ; ; ; ;
Hertel, UB Magdeb. ;
Öst. Wb.
2, 391
;
Schmeller/F.
1, 405
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 418
f.