plenipotenz,
die
;
Etymologie: neulateinische Bildung seit dem 17. Jh. aus
plenus
›voll‹
und
potentia
›Kraft, (politische) Macht‹
().
– Vgl.
Harbrecht, in: Zs. f. dt. Wortf.
14, 78
(Verdeutschung von Zesen:
volmacht
).
›unumschränkte Gewalt, Vollmacht‹.

Belegblock:

Jones, French Borrowings
526
(a. 
1620
;
1687
).