pfnast,
›Dampf, Dunst, Gestank‹.
Belegblock:
wirt der gluender fnast dar uff geleit, | mit gotiz hulffe si ym widder stet.
Ebd.
4442
: ein grosser wunder ist auch das | das ein uss sines eigen fleisch vas | dribet den fnast der unkuscheid.
dar aus gie so posser phnast | daz si chaum entrunnen dast | von dem jamerleichen gestanch.
damit kumpt er von dem pfnast | das er hat wol gesmakcht.
Öst. Wb.
3, 92
.