pfnast,
der
;
zu
mhd.
phnast
›Dampf, Dunst‹
().
›Dampf, Dunst, Gestank‹.
Bedeutungsverwandte:
 1; vgl.  12,  12.

Belegblock:

Neumann, Rothe. Keuschh.
1024
(
thür.
,
1. H. 15. Jh.
):
wirt der gluender fnast dar uff geleit, | mit gotiz hulffe si ym widder stet.
Ebd.
4442
:
ein grosser wunder ist auch das | das ein uss sines eigen fleisch vas | dribet den fnast der unkuscheid.
Niewöhner, Teichner
48, 73
(Hs. ˹
moobd.
,
1360
/
70
˺):
dar aus gie so posser phnast | daz si chaum entrunnen dast | von dem jamerleichen gestanch.
Ebd.
633, 22
(Hs. ˹
moobd.
,
1469
˺):
damit kumpt er von dem pfnast | das er hat wol gesmakcht.
Öst. Wb.
3, 92
.