pfinztagnacht,
die
.
›Nacht vom Donnerstag zum Freitag‹;
Nobd. / obd.

Belegblock:

Sachs (
Nürnb.
1540
):
Er sprach: Bring zehen frummer man | Bis pfintztag nacht auff die wegschayd.
Mayer, Folz. Meisterl. (
nobd.
,
v. 1496
):
Nun an der pfincztagnacht vor dem freytage | Eins an der thür do pflage | Ein ruff mit eym schlage | Am thurn vil laut zu dem kauffman.
Chron. Nürnb. (
nobd.
,
1505
):
item das war darnach an der nehsten pfintztagnacht, darnach aber an der nehsten pfintztagnacht, da kom er aber mit zwaien swartzen pferden.
Winter, Nöst. Weist. (
moobd.
,
1507
):
und ain iecliche pfinztagnacht ist des hern was da [vom vischer] gefangen wiert.
Grossmann, Unrest. Öst. Chron. (
oobd.
,
3. Dr. 15. Jh.
):
Die Turckhen peliben daselbs an der phintztagnacht und an dem freytag frue prachen sy auff.
Und an der phintztagnacht nach sand Margaretentag, da besuechten sy Sannd Andre.