pfeifenlaut,
der
.
›Ton der Pfeife‹;
zu  1, (
der
1.

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Jes.
48, 36
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
hirumme wirt min herze lutyn zu Moab als eyne eryne phife und min herze wirt eynen phifenluyt gebyn zu den mannyn der leyminin muyrn.