pfandnis,
die
.
›Pfändung‹;
zu  2345.

Belegblock:

Bischoff u. a., Steir. u. kärnt. Taid. (
m/soobd.
,
15. Jh.
):
mag er [der perkherr] aber pfantnuß auf den pergen umb sein vorgemelt vordrung und pueß nicht gehaben, so sol er ain stegken für die stigl oder ingank slahen.
Öst. Wb.
3, 8
.