pesche,
das
;
aus
mlat.
paravisus
über
frz.
parvis
zu rib.
pervesch, pesche
(so das Glossar zur Textausgabe, s. u.; vgl. auch
DuCange
6, 156
s. v.
paradisus
).
›Vorplatz der Kirche‹.

Belegblock:

Chron. Köln (
rib.
,
1. H. 15. Jh.
):
ind einen groissen boichenbouim, der in deme pesche stoint, den Mangnus Albertus dar gesat hadde.