parasceue,
Genus ?
aus
lat.
parasceuē
›Rüsttag‹
, dies aus dem
Griech.
(
Georges
2, 1470
).
›Freitag, Tag, „an dem alles für den (arbeitsfreien) Sabbat zuzurüsten war“‹ (
LThK
8, 90
).
Bedeutungsverwandte:
vgl. .

Belegblock:

Feudel, Evangelistar
59, 31
(
omd.
,
M. 14. Jh.
):
Unde do iz yczunt abynt waz worden, wen iz waz parasceue, daz do ist vor deme sunnabynde.
Donalies, Augsb. Bibelhs.
1992, 205, 14
(
oschwäb.
,
v. 1350
):
Vnd was parasceues der charvrietach.
Donalies, a. a. O.
120, 20
;
270, 2
.