müdigen,
V.
›jn. ermüden, ermatten‹;
vgl. (Adj.) 23.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , ,  2.

Belegblock:

Bömer, Pilgerf. träum. Mönch (
rhfrk.
,
um 1405
):
da ist nutscht davon ich freude habe: | Sij [wappen] hant mich alle sere gemuͤdiget.
V. Anshelm. Berner Chron. (
halem.
,
n. 1529
):
es wirt nit allein das gemuͤediget und erhuͤngeret gmain volk durch si verfuͤert, sunder ouch ire obren.