musart,
der
;
entsprechend
mnl.
musaert
, dies über
frz.
musard, musart
aus
mlat.
musardus
›otiosus‹
(so ), oder zu
musse
?
›verruchter Kerl, Faulpelz‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , .

Belegblock:

Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
5280
(
rib.
,
1444
):
[wir] bevelen ind gebieden | Dat du hyn gees tzer vart | Ind underwyses den musart.
Ebd.
7840
:
Eyn sulch musart, alsulch gebeger, | Gebaicht sich dat he aen misse, | Wat de lude willent sagen, wisse.