monkind,
mondkind,
das
.
1.
›nicht lebensfähige Frühgeburt, Fehlgeburt‹.
Bedeutungsverwandte
muttergewächs
(Beleg: ).

Belegblock:

Luther, WA (
1544
):
Gleich, als so ein Kind rechtschaffen und voͤlliglich zur Welt geboren ist, kan es wol ein geringe anstossende kranckheit uberwinden, da ein unrechte, unvertragene geburt oder Monkind von jm selbs dahin stirbt und verdirbt.
Alberus
R iiijv
(
Frankf.
1540
):
ein vnzeitige frucht. Mola, ein monkindt.
2.
›blutleeres Trugbild, Scheinwesen‹; Ütr. zu 1.
Bedeutungsverwandte:
 4,  4,  1.

Belegblock:

Luther, WA (
1544
):
Davon wird nur ein Mon Kind, da kein recht goͤttlich leben noch krafft ist.
Ebd. (
1528
):
Manichaeus dixit Mariam non filium peperisse, sed ein mondkind.
Et haeretici multi fuerunt, qui noluerunt credere, quod Maria esset corporalis mater huius filii, haben wollen draus machen ein monkind, quia sit conceptus de spiritu sancto, da von kein recht kind kunde komen [...]. Mondkind non regnat.
Ebd. (
1537
):
Das ist dei solius opus. Sed quod inde sumis, quod natus. Est duplex auditus. Sed manet ein schaum, wird ein monkind. Qui fere audiunt et corde sunt nati, econtra. Sic discernendum inter falsos et veros dei filios. Hoc signum, qui vere nati, non Monkind, illi vincunt mundum. Si non, non sunt veri filii, quia potentia geistlich gepurt est, quae vincit mundum, diabolum. Si mundus te vincit, gloriari potes te audisse et credidisse, non verum, es mohnkind und schemen.