manig,
Subst.,
im Beleg wohl pluralisch;
über das
Ital.
letztlich aus
lat.
manica
›langer Ärmel‹
(
Georges
2, 796
).
›Ärmel‹.
Bedeutungsverwandte:
(
der
2,  2,  1,
1
 4.

Belegblock:

Loose, Tuchers Haushaltb. (
nürnb.
,
1516
):
schwarcz czendelthort mir
[Tucher]
czu manigi an ein allt wames a 14 ß.