mangel,
Adj.
›e. S. bar, beraubt, verlustig; e. S. bedürftig‹;
vgl.
1
(
der
12.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1, .

Belegblock:

Karsten, Md. Paraphr. Hiob (
omd.
,
1338
):
Das alle ding, liechtes mangel, | Slinden schir des todes angel.
Da er [tufel] wonte das vleisch vrezzen, | Da slant er dor an den angel | Und wart sines roubes mangel.
Bauer, Haller. Hieronymus-Br.
19, 9
(
tir.
,
1464
):
das der gerëcht verlassen sei worden an dem ent vnd das sein geschlëcht mangel sei des protes.
Ebd.
30, 1
:
ain vnücze geistleichhait, die da manngel ist der parmhercikhait.