luftig,
Adj.;
in allen Bedeutungen relativ schwach belegt, teils semantisch nicht sicher bestimmbar.
1.
›luftartig, vom Element
luft
her bestimmt‹;
zu .
Wortbildungen:
luftisch
(a. 1523).

Belegblock:

Helm, H. v. Hesler. Apok. (
nrddt.
,
14. Jh.
):
Der ane stimme sprach: ,geschich‘ | Zu allen creaturen, | Sie sin irdisch oder vuren, | Wazzeric oder luftic | Oder himel guftic.
Rupprich, Dürer (
nobd.
,
1528
):
allerley geschlecht der menschen an zu zeygen, welche feurig, luͤftig, wessrig oder yrdischer natur sind.
Maaler (
Zürich
1561
):
Luftig / Lufftiger natur vnd ardt. Flabilis, Perflabilis, Ventosus, Aetherius.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
sô ist der gaist ain nâtürleich luftig dunst, dar an daz leben stêt.
Höver, Bonaventura. Itin. A
246
(
moobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
als durch das kossten geend ein dy wëssrigen vnd nassen, durch das gehörn dye lüfftigen
[
leichnam
›Körper‹].
Ebd.
248
:
durch das schmeken so geend ein dye tëmpfingen leyb, dy ettwas habend von der fëuchten natür, ettwas von der lüfftigen.
Drescher, Hartlieb. Caes. (
moobd.
,
1456
/
67
):
so wisset und merck das der erst hymel ist der lúfftig hymel. darinn die vogel irn fluͦg und wonung haben.
Schmidt, Hist. Wb. Elsaß .
2.
›mit Luft gefüllt; Luft enthaltend‹;
zu .

Belegblock:

Scholz, Lanfrank. Chir. Parva
236r, 10
(
md.
/
oobd.
,
1446
/
8
):
Aber ein luftic druß, dy / west von dem braden vnd von eczlicer / kalden materie auf der losten mit einer / sickung kranckenn matikeyt.
Dict. Germ.-Gall.-Lat.
311, 38
(
Genf
1636
):
Luͤfftig / das viel lufft hat.
Ebd.
40
:
Ein (luͤfftig) Gemach.
3.
›hoch in die Luft ragend‹;
zu .
Bedeutungsverwandte:
.

Belegblock:

Schöpper (
Dortm.
1550
):
Aĕreus. Luͤfftig hoch.
Stackmann u. a., Frauenlob
1, 13, 13
(Hs. ˹
alem.
,
14. Jh.
˺):
ich [Maria] bin uf geschozzen als ein luftic cederboum.
4.
›locker, luftdurchlässig‹;
zu .

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
diu vierd [aigenhait an dem feur] ist, daz man ez [...] beschirmt mit üeseln und mit luftigem aschen.
daz [wazzer], [...] daz im hülzeinn rœrn gelaitet wird, ist aller pest, wan daz holz ist gar luftig.