luftig,
Adj.;
in allen Bedeutungen relativ schwach belegt, teils semantisch nicht sicher bestimmbar.Wortbildungen:
luftisch
Belegblock:
Der ane stimme sprach: ,geschich‘ | Zu allen creaturen, | Sie sin irdisch oder vuren, | Wazzeric oder luftic | Oder himel guftic.
allerley geschlecht der menschen an zu zeygen, welche feurig, luͤftig, wessrig oder yrdischer natur sind.
Luftig / Lufftiger natur vnd ardt. Flabilis, Perflabilis, Ventosus, Aetherius.
sô ist der gaist ain nâtürleich luftig dunst, dar an daz leben stêt.
als durch das kossten geend ein dy wëssrigen vnd nassen, durch das gehörn dye lüfftigen
[
leichnam ›Körper‹].
Ebd.
248
: durch das schmeken so geend ein dye tëmpfingen leyb, dy ettwas habend von der fëuchten natür, ettwas von der lüfftigen.
2.
›mit Luft gefüllt; Luft enthaltend‹; zu .
Belegblock:
Aber ein luftic druß, dy / west von dem braden vnd von eczlicer / kalden materie auf der losten mit einer / sickung kranckenn matikeyt.
Luͤfftig / das viel lufft hat.
Ebd.
40
: Ein (luͤfftig) Gemach.
3.
›hoch in die Luft ragend‹; zu .
Bedeutungsverwandte:
.4.
›locker, luftdurchlässig‹; zu .