luf,
der
;
–/-en
;
Etymologie unklar.
›Schlemmer, Prasser‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ,
1
, , .

Belegblock:

Adrian, Saelden Hort
4002
(
alem.
, Hss.
E. 14.
/
15. Jh.
):
ain fraus er [knabe] was, ain luͦf, ain goch. | frilich er lept und wart so gail | daz [...].
Ebd.
5043
:
och siht man disen traken | die grosen, fulen, laken | mit lúffern, starken vraissen.