liechen,
V., unr. abl.;
Form von
mhd.
lûchen
›zupfen‹
().
›etw. (Hanf) zupfen‹;
vgl. .
Wortbildungen:
liecher
.

Belegblock:

Bihlmeyer, Seuse (
alem.
,
14. Jh.
):
das si mit den andren jungen swoͤstern waz us gegangen uf einen aker ire werk liechen.
Müller, Grafsch. Hohenb.
1, 109, 31
(
schwäb.
,
1392
/
3
):
ainem boten, lüff gen Oeningen [...] mit ainem brief von liechens wegen [...] 5 ₰ 2 h.
Wintterlin, Würt. Ländl. Rechtsqu. (
schwäb.
,
1537
):
hanf und flachs, wa der geseet (were), ist man auch deß drittails warten und stellt das kloster den dritten liecher.