lamia,
die
;
–/lamien
.
›Untier, biblische Schreckgestalt; hexenähnliches Wesen‹ (f.).

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Jes.
34, 14
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
do hat geniste die lamia und hat ir ruwe vunden.
Ebd. Kl. Jer.
4, 3
:
Nu entblosin doch dy lamyen ire bruste und soygin ire welf.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel Var. (
Straßb.
1466
):
Do růet das tier
[Var. W:
di lamia
, 15. Jh.]
vnd vand im die růe.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
Von dem Lami. Lamia ist ain tier grôzez und gar scharpf.