koster,
der
;
–/-Ø
.
1.
›Prüfer von Wein und Lebensmitteln‹;
vgl.
2
.
Syntagmen:
jn. zum k. setzen
.

Belegblock:

Jaspers, St. v. Landskron
217r, 8
(
Augsb.
1484
):
von kostern vnd credenczern vñ die vor essens an den vasttaͤgen trincken.
Winter, Nöst. Weist. (
moobd.
, Hs.
A. 16. Jh.
):
so dem koster kumbt ain hungerisch vas wein auf die kost, sol er dasselbig abziehen auf weiter geschäft seines herren.
2.
›Geschmackssinn‹;
vgl.
2
.
Bedeutungsverwandte:
vgl. (
der
12.

Belegblock:

Niewöhner, Teichner
652, 4
(
moobd.
,
1469
):
Aynner pat das ich ihn vant, | welcher synn der gewissist waͤr | da sprach ich: der kchoster.