kornblume,
die
;
–/-n
.
in der Regel die Pflanze ›Centaurea cyanus L., Kornblume‹.
Zur Sache:
Marzell
1, 873
ff.
Phraseme:
rote kornblume
›Klatschrose‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. .
Syntagmen:
k. sieden / stossen; blaue k.

Belegblock:

Anderson u. a., Flugschrr.
19, 3, 20
([
Eilenb.
]
1524
):
das das ellende iamerliche seufftzen / in euch von wegen der hochgetzirten laruen / der rothbluͤenden roßen vnnd der kornblumen [...] außgetilgt ist.
Ermisch u. a., Haush. Vorw.
76, 30
(
osächs.
,
1570
/
7
):
so nimb blaue kornblumen [...] siede sie in einen neuen topf [...] und wasche darmit daz eyter.
Stopp, Kochbuch S. Welserin
39, 2
(
Augsb.
1553
):
Stoß kornplomen, drúcks dúrch ain túch mit wasser.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
Nigella haizt rôteu kornpluom, daz ist ain erkantz kraut und wehset in dem korn.
Sudhoff, Paracelsus ;
Haage, Hesel. Arzneib.
15v, 8
;