knorz,
der
;
–/-en
.
›Knorren, Kugel‹; ütr.: ›grober Kerl‹.
Syntagmen:
grober k
.
Wortbildungen:
knorzbecher
(a. 1634),
knorzig
(dazu bdv.: , Adj., 1).

Belegblock:

Gille u. a., M. Beheim
115, 127
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Gumpler, narren, grab knarczen | man vil vor rainen frawen siht | treiben laster.
Sudhoff, Paracelsus (
1527
):
Globulosus, id est knorzechtig.