3
knaus,
Adj.;
zu
mhd.
knûz
().
›keck‹.
Bedeutungsverwandte:
, (Adj.) 2.

Belegblock:

Helm, Maccabäer (
omd.
/
nrddt.
, Hs.
A. 15. Jh.
):
des las er gute boten uz | siner manne kluc unde knuz.
Pyritz, Minneburg
4478
(
nobd.
, Hs.
um 1400
):
Geselle, sie ist so vin und knus, | Daz ich ez kan vol sagen niht.
Niewöhner, Teichner
417, 66
(Hs. ˹
moobd.
,
1360
/
70
˺):
da von waiz ich chainen so chnaus | noch so starch der im genozz.
Ebd.
576, 6
.