klunsen,
V.
›etw. spalten‹;
vgl. .
Bedeutungsverwandte:
4
 12,  513.

Belegblock:

Gille u. a., M. Beheim
250, 35
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
mein hamer, der muss klunczen, | ab mir nun gat das leben frist.