klobner,
wohl
der
.
›geeichtes Geldstück‹;
vgl.  3.

Belegblock:

Bastian, Runtingerb.
362, 22
(
oobd.
,
1400
):
ich gab im 32 Dukat chlobner am erichtag nach mittervasten.
Matzel u. a., Spmal. dt. Wortschatz.
1989, 163
.