klenker,
klenkner,
der
;
–/-Ø
.
›Bettler, der eine schwere Krankheit vortäuscht‹; zur Wortgeschichte s.
Wolf, Wb. des Rotwelschen.
1956, 168
unter
klänk
.
Bedeutungsverwandte:
, , , ,
2
, ; vgl.  2.

Belegblock:

Spanier, Murner. Narrenb.
16, 42
(
Straßb.
1512
):
Grantner / vopper / vnd vagierer | Klencker / depser / karmesierer.
Schmitt, Fachprosa
104, 2
(
alem.
1510
):
Das iiij capitel ist von den klencknern, das sind betler, die vor den kirchen auch vff sitzen [...] mit den boͤsen zerbrochen schenckeln.