kleinmütig,
Adj.
Syntagmen:
kleinmütiger mensch
.Wortbildungen:
kleinmütiglich
Belegblock:
Bist du aber so kleinmiettig / vñ darffest nit alle glori der mensche͂ zuͦ hew machñ.
genczlich schol er beschawen [...], ob er stet und stark sey oder unstet oder cleynmutig sey.
Es ist auch nichts anders, darinn vermanung und straffen stat haben, dann die sünd und ergernus der kleinmütigen.
Es sprechen etleich kchlainmuetig vnd kchrankch menschen von den andern menschen.
2.
›furchtsam, ängstlich, beklommen‹; vereinzelt: ›traurig‹; Syntagmen:
jn. k. machen; kleinmütige furcht
.Belegblock:
Forchtsam. Zag. Verzagt. Vnbehertzt. Vnhertzenhafft. Klein muͤtig. Vbel zu mut. Vndapffer. Weibisch. Kindisch. Wanckel.
Ebd.
O ir
: Trauwrig / Oder Vnmuͤtig sein [...] Schwermuͤtig sein [...] Betruͤbt Bekuͤmmert Kleinmuͤtig [...] Melancholisch.
zeigt diß woͤrtlin auch an / wie der Teuffel vñ das fleisch jmmerdar anklopffen / vnd wolten vns gern vnter dem Creutz kleinmütig vnd verzagt machen.
daß er die Maͤrtyrer, | Welch in der Pein kleinmuͤtig wern, | Durch Trost moͤcht staͤrcker machen.
Wider dise klainmueetige forcht hat vns der herr ermont widerwaertikait bis inn tod nit zefürchten.