1
kleib,
der
.
›Lehm, lehmiger Boden‹;
vgl. .
Bedeutungsverwandte:
vgl.
2
.

Belegblock:

Gerhardt, Meister v. Prag
63, 28
(Hs. ˹
nobd.
,
1477
˺):
der mensch der do Ihesus heist der machet einen claib vnd streich mir den vber mein augen.
Wintterlin, Würt. Ländl. Rechtsqu. (
schwäb.
,
1480
):
Es ist [...] verpotten, das [...] kain inwoner [...] durch das vermelt dorf weder gruͦb noch claib machen sol.