klöckel,
kleckel,
der
.
›Glockenschwengel‹;
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.

Belegblock:

Stackmann u. a., Frauenlob
5, 119, 7
(Hs. ˹
md.
auf nd. Grundlage,
v. M. 14. Jh.
˺):
Dins mundes klechel stürmet sere uf iren schaden.
Chron. baier. Städte. Landsh. (
moobd.
,
1447
):
facit 63 ℔ und darin ain klöchel gemacht.