keim,
der
;
–/-e
oder
-en
.
›erster Trieb, Sproß einer Pflanze‹.
Bedeutungsverwandte:
, , .

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Dan.
4, 12
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
vorhouwet den boum [...] idoch den kym sinir wurziln lasit in der erden.
v. Groote, Muskatblut (
nobd.
,
1. H. 15. Jh.
):
buchstaben silben rymen der seben kunsten kymen.
Siegel u. a., Salzb. Taid. (
smoobd.
,
1585
):
wo auch [...] sein gegenthail [...] über seines nachtbarn sat faren wolte, die am keimb läge.
Vgl. ferner s. v. , .