israelisch,
Adj.
›zum Volk der Juden gehörend, jüdisch‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. .

Belegblock:

Große, Schwabensp.  (Hs. ˹
nd.
/
md.
,
um 1410
˺):
wilen do Moyses fůrte daz israhelische volk von Egipto.
Fischer, Brun v. Schoneb.  (
md.
, Hs.
um 1400
):
daz her den israhelischen luten | ein zeichen were.
Dubizmay, kurß zu Teutze
34, 9
(
hess.
,
1463
):
Lob sey allen seyn israhelischen kindern dem volck das im nehet.
Feudel, Evangelistar 
25, 19
(
omd.
,
M. 14. Jh.
):
ich byn nicht gesant sundir czu den schafen dy vortorben syn des israhelyschen huses.
Gille u. a., M. Beheim 
148, 336
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
sagt uns, wie all israhelisch fursten hie weren vallen.
Kehrein, Kath. Gesangb.  (
Nürnb.
1631
):
Die Israelischen Scharen, | Da sie all in der Wuͤsten rauch | Lebten in theuren Jaren.
Schönbach, Adt. Pred. ;
zu Dohna u. a., Staupitz/Scheurl
255
;
Rieder, St. Georg. Pred. ;
Roth, E. v. Wildenberg ;
Fischer, a. a. O. ;
Feudel, a. a. O.
8, 22
;
Gille u. a., a. a. O.
186, 117
.