inweg,
der
.
›Weg in etw. hinein, Weg in das Landesinnere‹;
zu
3
 2.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron.  (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
kegn Nattangin in daz lant | an des înwege er sâ vant | gebûwit eine vestin.