inbrünstigen,
V.
›etw./jn. mit Inbrunst, heftigem Verlangen erfüllen, inbrünstig machen‹;

Belegblock:

zu Dohna u. a., Staupitz/Scheurl
129
(
Nürnb.
1517
):
dodurch ,der erwermet geist vom geist, der von natur hitzig ist‘ also angezunt und geimbrunstigt wirdet.
Fischer, Eunuchus d. Terenz  (
Ulm
1486
):
du mein hertzlin. […] do mit ains das ander in lieby inbrünstiget.