herzlos,
Adj.
1.
›ohne Kraft, schwach, ohnmächtig‹;
zu (
das
1.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ,  3,  2, (Adj.) 11, (Adj.) 2, , (Adj.) 2,  2.

Belegblock:

Bihlmeyer, Seuse (
alem.
,
14. Jh.
):
Ich was herzlos worden, min stimme was mir engangen, ich hate min kraft zemal verlorn.
Maaler (
Zürich
1561
):
Hertzloß / Vast bloͤd / Dem offt onmaͤchtig wirt vnd geschwindt.
2.
›empfindungslos, gefühllos‹;
zu (
das
5.
Bedeutungsverwandte:
vgl. (Adj.) 6, , (Adj.) 3.

Belegblock:

Bihlmeyer, Seuse (
alem.
,
14. Jh.
):
Min kint, es ist nút umb úch als umb vil andrú hertzlose menschen, die weder got noch die welt minnent.
Jörg, Salat. Reformationschr.
188, 16
(
halem.
,
1534
/
5
):
Da wand der gmein man ein schoͤnen vogel erwütscht han / so hat er ein hertzlosen grillen jmm cloben.
A. à S. Clara. Glori (
Wien
1680
):
ein heiliger Soldat soll schertzloß seyn / aber nicht hertzloß.
Jörg, a. a. O.
496, 8
.
3.
›mutlos, verzagt‹;
zu (
das
7.
Bedeutungsverwandte:
vgl. (Adj.) 2.
Gegensätze:
vgl. ,  1,  3.

Belegblock:

Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 340
(
Augsb.
1473
):
sich mitt dem gesang der stymm / vnd clingen der saitten nicht ließ überwinden / alz die waichen herczlosen fürsten tuond.