heiratsman,
der
;
/heiratsleute.
1.
›Trauzeuge, Zeuge der Aushandlung des Ehevertrags‹;
vgl.  12.

Belegblock:

Köbler, Ref. Nürnberg
127, 20
(
Nürnb.
1484
):
sunderlich soͤllen heyratzlewt. kaufleut. vnd teydingslewt. vn̄ der Stat geschworne Amptlewt derselben ware vnd hantirung verpflichtet in Recht zugelassen vnd gehoͤrt werden. wie Recht ist.
Sachs (
Nürnb.
1551
):
Der halb freundt spricht: | Ich wolt verheyratn die tochter mein. | Bitt, wöllest ein heyratsman sein.
Gehring, Würt. Ländl. Rechtsqu.
3, 186, 19
.
2.
›Brautführer, Heiratsstifter‹;
zu  1.

Belegblock:

Schwäb. Wb. (a. 
1534
).