heimstehen,
V.
›jm. etw. anheimgestellt sein‹.

Belegblock:

Winter, Nöst. Weist. (
moobd.
,
1529
):
es stëet der obrigkait haim, wo er begriffen wurt waiß die öbrigkait woll mit im zu handeln.
Bischoff u. a., Steir. u. kärnt. Taid. .