hause,
der
;
-n/-n
;
zu
mhd.
hûse
›der Hausen‹
().
eine Fischart: ›Hausen, Huso huso (ein großer Störfisch)‹.
Bedeutungsverwandte:
(
der
).
Syntagmen:
der gesalzene / grosse h.
;
die fischung der hausen
.
Wortbildungen:
hausenblase
,
hausenblater
›Blase des Hausen‹ (a. 1561),
hausenfisch
,
hausenrogen
(a. 1494),
hausentisch
›Verkaufsstand für den Hausen‹ (v. 1361).

Belegblock:

Ermisch u. a., Haush. Vorw.
43, 24
(
osächs.
,
1570
/
7
):
Rp. vor 1 pf. guten brantwein und vor 2 pf. hausenblasen oder trachant, der fein zehe und gut ist.
Fastnachtsp. (
nobd.
,
1450
/
94
):
Frau, wie gebt ir des hausen ein pfund?
Gille u. a., M. Beheim
354, 63
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Nun trag uns her gut visch! | [...] | Walfisch, danthai, telffein, | kabellon, törsch, magrillen, | salman, schait, hausen, pfrillen, | hering, stakvisch und stür.
Müller, Welthandelsbr.
187, 17
(
schwäb.
,
1506
):
halb gut, darfur verlont und zalt man: [...] pomerantzen, lemoni, haussen und ander gesaltzen visch.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
VON DEM HAUSEN. Esox haizt ain haus. der visch gêt in der Tuonaw.
Leidinger, V. Arnpeck (
moobd.
,
v. 1495
):
der kayser [...] schankt im [herzog Jörg] 12 treyling weins, vil haberen und ainen grossen haussen und etlich klein.
Turmair (
moobd.
,
1522
/
33
):
Es kriegten auch die von Tuln von vischung der hausen wegen mit dem pischof.
Rechn. Hermannst.
376, 12
(
siebenb.
,
1503
):
man hat gekofft hawszinfÿsch vor flor. 2 den. 50.
Altmann, Wind. Denkw. ;
Lemmer, Amman/Sachs. Ständeb.
97, 8
;
Ermisch u. a., a. a. O.
43, 24
;
Müller, a. a. O.
182, 37
;
Winter, Nöst. Weist. ;
Schmitt, Ordo rerum
317, 5
;
Matzel u. a., Spmal. dt. Wortschatz.
1989, 141
.