harschädel,
der
.
›behaarter Kopf‹;
vgl. (
das
2.

Belegblock:

Kehrein, Kath. Gesangb. (
Köln
1582
):
Er wirt seiñ feinden boͤser art, | Die koͤpf mit macht zuͦschmeissen hart, | Wirt der harschedel gar zuͦschlan, | Die fort in ihren suͤnden gahn.
Dietz, Wb. Luther .