haken,
V.
1.
›mit einem Haken, wie ein Haken nach jm. / etw. greifen‹;
vgl.  1.

Belegblock:

Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
9471
(
rib.
,
1444
):
Kromme clauwen sij [Dieverie] gelijch der anderre hait, | Want sij haeket na yre, as yre dat gestait.
Sachs (
Nürnb.
1563
):
Ihn hat gehackt deß todtes angel, | Und sein leben ihm abgeschrecket.
2.
›etw. mittels Gewandhäkchen in Falten legen‹;
vgl.  1.
Bedeutungsverwandte:
.

Belegblock:

Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
7506
(
rib.
,
1444
):
Etzliche [Wyf] hait drij elen of vyere | Gehacket ind gelochet dar zo.
Schmitt, Ordo rerum
640, 12
(
oobd.
,
1468
):
falden [...] haken [...] plicas facere.