gümen,
gumitzen,
V.;
zu
mhd.
guome
›Gaumen‹
(; ; mit Zweifeln: s. v. guenen
).›den Mund weit aufsperren, gähnen‹.
Belegblock:
Oscitare genen gumiczen [...] ianen [...] atmen [...] guemen [...] gumen vel gümiczen.
Oscitare [...] guomen aut husten. [...]. gaimiczen
[dies wobd., 1419].
Hiatus [...] gumicz. [...]. gumitzung [...] gienung [...] güemung.