grunseln,
V.;
zu
grunsen
›brummen‹ ().
›winselnde Laute von sich geben, wimmern‹.

Belegblock:

Holland, H. J. v. Braunschw. V. e. vngerat. Sohn (
Wolfenb.
1594
):
(Vnd setzet jhme das Knye auff den Hals, das er nicht mehr ruffen kan, der Knab aber grunselt gleichwol.) Warte, ich wil dir das grünseln bald verbieten.
Gehet vnd grünselt, winselt, krümmet sich, vnd zerreisst die Kleider.