grofzen,
gröpzen,
V.
›rülpsen‹.

Belegblock:

Strauss, A. v. Villanova dt.
165v, 27
(
obd.
, Hs.
1421
):
daz ym dye spyß ane grofftzen oben uͤß tzu dem munde fare, wen daz beheltet dez menschen leip gesunt.
Schmitt, Ordo rerum
698, 5
(
oobd.
2. H. 15. Jh.
):
Ructare Eructare [...] royfen [...] rustern [...] üßwurgen [...] kopczen [...] gröppiczczen [...] reisteren auswerffen [...] außwerfen aut gröpiczen.